Baśń o perle - Anna Gibasiewicz

Piękna i mądra opowieść o Elwice córce kupca szukającej szczęścia i miłości nie zawsze tam, gdzie one są. Dopiero  przeżycia związane z poszukiwaniem tytułowej perły sprawiają, że dostrzega je w końcu we własnym sercu i docenia uczucia ludzi, którzy byli jej oddani.

Oto fragment:

  Pewnego dnia Elwika, znudzona monotonią zimy i błyskotkami,
które dostała nie tylko od ojca, ale też od szlachetnego
młodzieńca, podeszła do staruszka i spytała, kiedy
znowu przywiezie jej kolejne drogocenności. Dziewczyna
marzyła bowiem o czymś, czego jeszcze nie posiadała, a bardzo
chciała to mieć; marzyła o najdrogocenniejszym przedmiocie,
jaki istniał na ziemi, a powiedział jej o nim pewnego
chłodnego dnia kruk, który niespodziewanie usiadł na parapecie
otwartego okna, nie wiedzieć skąd przybył.
– Jest coś, o czym śni każda kobieta – mówił kruk. – Coś,
co zachwyci każdego tak bardzo, że kiedy na to spojrzy,
nigdy już nie będzie mógł oderwać od tego wzroku i uwolnić
się od przemożnej chęci posiadania tej rzeczy. Jeśli ją
posiądziesz, zdobędziesz serce każdego młodzieńca, którego
tylko zechcesz poślubić – krakał dalej kruk.
– Serce każdego, kogo tylko zechcę? – dopytywała się
z niedowierzaniem.
– Tak, każdego, nawet tego najbardziej szlachetnego młodzieńca,
który zawsze przynosi ci z dalekiego kraju piękny
podarek – mówił kruk.
– Myślałam, że on już mnie kocha – mówiła dziewczyna.
– To tylko twoje złudzenie. Tylko wydaje ci się, że on cię
kocha, lecz pamiętaj, że prawdziwą miłość zaoferuje ci dopiero
wtedy, gdy będziesz to miała – mówił dalej kruk.
– Jeśli tak, to powiedz mi kruku cóż to takiego jest i jak
to można zdobyć?
– Piękna niewiasto – zaczął kruk. – Najdrogocenniejsza
rzecz, jaką możesz mieć, to cudowna perła, która błyszczy
tysiącem blasków, odbijając w sobie wszystkie barwy świata.
Znajduje się ona na dnie morza w odległej krainie.
– Gdzie, gdzie ona jest, gdzie jest ta kraina, w której znajduje
się perła i kto ją może wydobyć dla mnie? – pytała Elwika,
niecierpliwie rozglądając się za ptakiem, który nagle
zniknął. – Gdzie jesteś kruku! – krzyczała. – Wracaj! Chcę
wiedzieć, gdzie można zdobyć tę perłę. Muszę ją mieć. Tylko
wtedy tajemniczy młodzieniec zechce mnie poślubić –
mówiła rozpaczliwym głosem, rozglądając się za ptakiem.
Ale kruka już nie było. Została za to rozpaczliwa chęć posiadania
perły. Nie mogąc długo wytrzymać, pobiegła czym
prędzej do starego kupca i zawołała...