Rozmowa psa z kotem o malowaniu – Krystyna Godlewska

CZĘŚĆ I
Rozmowa psa z kotem o malowaniu

1.
Są kubki
woda
pędzle
– zabierzmy się kocie do malowania

Zielonego stołka nie trzeba
koty malują na stojąco

Czarny komin namalujmy zielono
żeby w nim wszystko rosło

Sadze do malowania są niepotrzebne

Dobry malarz wie
że
aby jaskrawą zieleń ściemnić
wystarczy zgasić światło

Namalujmy zielono kwitnące mosty
A u patrzących na mosty
kwitnące koty
albo psy                                    (fragment)

CZĘŚĆ II  
Czego dzieciom nie powiedział pies i kot

  Na calusieńkiej kuli ziemskiej nie ma takich dzieci, które otwierając rankiem oczy nie przekonałyby się, że tylko słońce przynosi kolory.     
       I nie ma takich, co kładąc się spać również nie przekonałyby się, że wraz z zachodzącym słońcem, wszelkie oglądane w dzień przedmioty utraciły swoje kolory.
   Obudzone tedy do malowania dzieci – w tym momencie – rezolutnie mogą zapytać:                                 Jak właściwie, proszę kota i psa, powstają te, o których tyle się mówi – k o l o r y  i  f a r b y,
 przeznaczone nie tylko do malowania, ale też do oglądania, jeśli już nie wszystkiego, to prawie                                                   wszystkiego.
Po tak trudnym, ale na pewno mądrze zadanym pytaniu, odpowiedź powinna być taka:                                   F a r b y  – w odróżnieniu  od  
 k o l o r ó w  – powstają ze sproszkowanych drobin, które dorośli nazwali  p i g m e n t a m i, a przyroda – wedle własnego widzi mi się – podzieliła na: białe, czarne, żółte, niebieskie i czerwone…, oraz czarne i białe.
C z a r n e  i  b i a ł e – kompletnie pozbawione kolorów! Mieszając tedy którykolwiek z pigmentów z wodą otrzymamy  a k w a r e l k i.
Łącząc natomiast te same  p i g m e n t y  z olejem – jakiego mama używa choćby do smażenia placków – otrzymamy  
 f a r b y  o l e j n e.                                                         (fragment)