Recepta na nudę – Maria Stefanowska

   Maria Stefanowska urodziła się w Gadce w powiecie otwockim. Od czterdziestu lat mieszka w Pilawie. Wiersze pisze od dzieciństwa. „Recepta na nudę” jest jej debiutanckim tomikiem. Jej wiersze znalazły się w zbiorze „Słowem i obrazem”, będącym zbiorem wierszy autorów powiatu garwolińskiego. Należy do Klubu Miłośników Poezji przy Miejsko-Powiatowej Bibliotece publicznej w Garwolinie. Często spotyka się z czytelnikami podczas wieczorów poezji w Pilawie, w Powiatowym Centrum Promocji i Kultury w Miętnem oraz w Garwolinie. Poezja jest jej pasją.

Mamo
Odeszłaś przed laty, gdzie świat dla mnie inny,
Gdzie list nie dochodzi, bo kod jakiś dziwny
I adres pokrętny i niezrozumiały,
I tylko wspomnienia po tobie zostały.

Już rzekę Tęsknoty ze swych łez ulałam,
A twego adresu, dotąd nie poznałam.
Coś nas rozdzieliło bardzo wielką tamą,
Ale ciągle czekam na twój uścisk, Mamo.

Nawet ptak skrzydlaty, lecąc gdzieś na dłużej,
Znaczy zgubnym piórem szlak swojej podróży,
By przez długie lata ślad po nim pozostał,
A mnie, moja Mamo, nagrobek się ostał.

 A potem te ptaki, o jakże radosne,
Z wesołym klekotem wracają na wiosnę,
By odnaleźć gniazdo, swój domek bociani,
A ty na chwileczkę, podczas snu, czasami.


Ostatnia chwila
Dopalał się płomyk życia.
Gasła ostatnia iskra nadziei.
Twarz bladła. Uśmiech znikał .
Tylko cichy szept
moje serce przenikał.

Przekładałam paciorki różańca,
które we łzach tonęły.
Dziękowałam Bogu za łaski,
za dni razem przeżyte,
za lata, co przeminęły.

Prosiłam anioła – nie znałam jego imienia –
by wskazał mu drogę
najkrótszą
do Bramy Zbawienia.

By święty Piotr
złotym kluczem otworzył tę Bramę.
By to co złe,
zostało na ziemi,
a dobre
do nieba zostało zabrane.