Ocalić od zapomnienia – Witold Skarbiński

Witold Skarbiński urodził się 17 października 1934 r. w Tarusiczach koło Grodna. Wychowywał się w rodzinie religijnej i patriotycznej. Jako dziecko przeżył koszmar drugiej wojny światowej. Był świadkiem prześladowania swojej rodziny przez Gestapo, a później NKWD, za przynależność do Armii Krajowej. Niechęć do reżimu komunistycznego spowodowała, że w 1958 r. zdecydował się z rodziną na stałe przyjechać do Polski. Początkowo mieszkał na Śląsku w Kędzierzynie-Koźlu i Świebodzicach. Następnie w 1968 r. przeniósł się do Łomży. Ostatnie 13 lat jest mieszkańcem Łomży i Legionowa.

Od autora

Uważam, że każdy człowiek w swoim życiu doświadcza wielu rzeczy, którymi warto dzielić się z  innymi.  Przeżycia, które stały się moim udziałem, spisałem w formie wierszy. Moje dzieciństwo i lata  młodości  przypadły  na trudny czas wojny i powojenny. Tragiczne wydarzenia pozostawiły w mojej świadomości niezatarte piętno i stały się impulsem do rozpoczęcia pisania. Mój pierwszy wiersz pod tytułem „Zesłańcy” napisałem w 1950 r., kiedy miałem szesnaście lat, po tym jak Rosjanie wywieźli mojego kolegę z rodziną do Kazachstanu. Wkrótce napisałem kolejne: „Synowie
 Ojczyzny”, „W katyńskim lesie” i wiele innych. Pragnąłem utrwalić w pamięci tragedię polskiego narodu oraz bohaterów, którzy oddali życie za Ojczyznę. Tematy dla swoich wierszy brałem z życia, na przykład:
 O mamie:
Przyniosę kwiaty dla Mamy
Zebrane w pięknym bukiecie
Abyś się Ty dowiedziała
Że jesteś najdroższa na świecie.

O zakochanych:
Moja dziewczyno, mój piękny kwiecie
Jesteś najdroższa dla mnie na świecie
O Tobie myślę i ciągle marzę
Kiedy będziemy ze sobą razem.

W 2003 r. wziąłem udział w ogólnokrajowym konkursie pt. „Kto mnie wychowuje” i otrzymałem trzecią nagrodę za opowiadanie Egzamin z życia.
Życzę wszystkim Czytelnikom przyjemnej lektury.