Wszystkie pory roku - Krystyna Popis

Emerytura, niejednych przeraża, mnie uradowała I w trzeciej dekadzie XXI wieku nowe życie dała. Pisać  wierszy  nie  planowałam,  bo  czyż  księgowa  może  być poetką? A  jednak!  Przeprowadzka  na  wieś,  czas,  otoczenie,  obserwacja  przyrody,  do  której  miłość  i  szacunek  odziedziczyłam  po przodkach, wyzwoliło we mnie to, co gdzieś głęboko drzemało. A  że  dusza  moja  od  zawsze  romantyczna,  więc  rymy  mnie pokochały i bardziej pokolorowały mój świat. Inspirację czerpię z otoczenia, tematów dostarczają marzenia, fantazja i nastrój. I  tak  żyję  na  emeryturze  we  wsi  Więcków,  raz  na  ziemi,  raz w obłokach. Serce  moje  na  zawsze  pozostało  w  Hrubieszowie,  w  rodzinnym  mieście  i  w  Halembie,  gdzie  poczułam  smak  własnego chleba i gdzie są moi cudowni przyjaciele .Dedykuję  moje  wiersze  wszystkim,  którzy  kochają  prosto-tę  i piękno  naszej  Ojczyzny.  Świat  gdzie  lęgnie  się  ptak,  rośnie zdrowa żywność, pachnące grzyby i zioła.

WE MGLE
Mgła wieś moją otuliła
Wszędzie jakoś szaro-mlecznie
Jakbym cappuccino piła
Więc zapraszam Was serdecznie
Zdalne teraz nauczanie
Zdalna praca o tym wiecie
Więc nic chyba się nie stanie
Jak tu zdalnie się znajdziecie
Mieszkam tu już trochę lat
Mam „chałupę”, ogród duży
Widzę jak się zmienia świat
Ale teraz wieś mi służy
Wokół pola, łąki, lasy
Każda pora radość daje
Życie mam tu pierwszej klasy
Nawet kasy mi zostaje
Teraz szaro, mało słońca
Cóż, odpocząć trochę chce
Urlop wnet dobiega końca
Wrócić musi, ono wie
Czasu jednak nie marnuję
Na sprzeciwy, walkę, złości
Stan duchowy swój szlifuję
I rozmyślam w samotności
W dystansie bliskości szukam
Ciepła w braku przytulania
Przez telefon do drzwi pukam
Słyszę szczere powitania
Nie zazdroszczę, nie narzekam
Moich żalów nikt nie słyszy
Na Syna Bożego czekam
On się rodzi bowiem w ciszy

20.12.2020