Danuta Elżbieta Rydzewska-Krych - Jak iskry...

Danuta Elżbieta (Wanda) Rydzewska-Krych (1936) urodziła się w podwarszawskich Jelonkach, absolwentka Technikum Ekonomicznego przy ul. Brzeskiej, a następnie Filologii Rosyjskiej UW (1958). Nauczycielka w Zasadniczej Szkole Rzemiosł Artystycznych (1958-1964). Wykładowca SGPIS w latach 1961-1964. Autorka i współautorka Słownika Ekonomicznego Rosyjsko-Polskiego (PWN, PWE, SGPIS). Uczestniczka seminariów i sympozjów krajowych i zagranicznych. Działaczka ZMP i ZNP wszystkich szczebli. Delegatka na Zjazd ZNP – (Nauka) w 1981 r. Sekretarz Komisji ds. reformy gospodarczej prof. Józefa Balcerka, utworzonej na Zjeździe. Wykładowca Kursów Samokontroli Umysły Metodą Silvy (1994-1999).

Aktywna uczestniczka Kręgu Przyjaciół Nowej Filozofii Życia powołanej przez filozofa-psychologa-historyka Stefana Króla, co znalazło odzwierciedlenie w jej twórczości. Przez wiele lat utrzymywała – i utrzymuje nadal – liczne kontakty ze środowiskami literacko-artystycznymi. Obecnie należy do znanego Klubu Literackiego „Awangarda ze Słupeckiej przy Domu Kultury OKO na Ochocie. Dorobek twórczy Danuty Elżbiety (Wandy) Rydzewskiej-Krych obejmuje głównie utwory poetyckie i satyryczne w językach polskim i rosyjskim. Charakteryzuje się realistyczno-analitycznym obserwowaniem rzeczywistości i wrażliwości na ważne problemy egzystencjonalne.

Tom jak iskry...to pierwsza tak obszerna prezentacja twórczości poetki. Dostrzegamy tu autentyczne zaangażowanie – protest wobec nietolerancji, niesprawiedliwości , obojętności. Warto też zaznaczyć, że poetka zajmuje się również czynnie ezoteryką i spirytystyką, a także fotografią dokumentującą ważne wydarzenia literackie, artystyczne i społeczne…

* * *

Są słowa i czyny

złe, okrutne, nieopaczne

mają siłę pocisku i gromu,

trucizny, ostrego ciernia…

Drążą umysł i ciało

nawet po życia kres.

Działają obosiecznie

jak bumerang

I nigdy nie wiadomo,

kogo dotkną bardziej.

A cofnąć się nie da

i trzeba z tym żyć.

Jest tylko jeden sposób,

by się z tym uporać -

potrójne przebaczenie:

nam – przez ofiarę,

sobie – sprawcy

i innym, którzy nas skrzywdzili

I w wyobraźni tym,

którzy wybaczają nam

Które z nich trudniejsze?

Rozstrzyga sumienie.