Stop-klatka - Jan Henryk Cichosz

Jest więc tak z poezją Cichosza, że obecny w niej podmiot liryczny jest bardziej autorski niż konwencjonalny, że brak owej konwencjonalności czy formalnej zapadają w podświadomość – niekoniecznie elitarnego (takiego chyba zresztą poeta z Krasnegostawu nie szuka) – grona czytelników, pozostają w niej niebanalne, mimowolnie i na długo. Poezja Cichosza rzeczywiście zaskakuje.

Moja spowiedź

Pogubiłem klucze do wszystkich
niedomkniętych drzwi. Okulary
do odczytania ważnych rzeczy.
Adresy do miejsc pierwszych.
Niewysłane listy do tych, których
już nie ma.
Zapomniałem wszystko, co było
dobrocią. Pamiętam wszystko to
czego nie powinno się pamiętać.
Zbyt często pozostawiam pytania
bez odpowiedzi. Zabieram głos
w sprawach mało ważnych.
Nie umiem powiedzieć: "Nie" nawet
sobie. Zapisuję wszystko to,
co jest być może błahe.
Zawracam Panu Bogu głowę,
w chwili gdy jest zmęczony.

Więcej już nic
nie pamiętam.