Akwarium na kółkach - Kazimierz Kaz Ostaszewicz

 Salon wyglądał jak ogromne akwarium... Plastikowe roślinki i jak ryby poruszający się sprzedawcy.
Klienci kręcili się koło samochodów.
… Wreszcie usłyszałem..
  - Podnosisz?
  - Podnoszę co?
  - Nie wygłupiaj się. Przecież widzę, że szarpiesz ciężary.
Mokra koszulka dokładnie oblepiła ciało, nie dało się ukryć.
  - Podnoszę, bo co?
  - Jak to jest, że ja z podłogi do pasa podnoszę ponad sto kilo, a dalej, na klatkę nie potrafię...
  - Może nie podnosisz nogami?
  - Nogami? Podnosi się rękami... Jose, przynieś miotłę...
Wcisnął mi do ręki trzonek długiej miotły...
  - No, jak to jest z nogami?
Zrobiłem przysiad i z prostymi, dokładnie prostymi ramionami, trzymając miotłę wskoczyłem pod nią...
Oczywiście wylądowała mi na klatce piersiowej.
  - Aha, tak to jest!
Poprawiłem mu pozycję mówiąc, że ma mieć nie tylko proste plecy, ale z dolnej części – lędźwiowej zrobić niby siodełko i po prostu WSTAĆ z miotłą nie zginając łokci, bo wówczas nie nogami, ale plecami dźwignie ciężar, z którym powinien wstać z lekkim podskokiem.
  - Szukasz pracy?
  - Przyszedłem...
  - Możesz zaczynać od jutra.
Niby koniec scenki, a była tak autentyczna, jak moje nazwisko i twoje kpiny, mój ty czytelniku... Niby, bo i sprzedawcy i klienci przestali chodzić, czekając na dalszy ciąg czegoś jak z kreskówek...
Tak oto zostałem jedną z rybek w amerykańskim akwarium do robienia pieniędzy.
  (fragment książki)