Człowiekiem jestem - Krzysztof Saturnin Schreyer

Od wydawcy
Zebrane w tomie Człowiekiem jestem wiersze Krzysztofa Saturnina Schreyera, różnorodne w treści, od liryki, utworów filozoficznych, żartobliwych grotesek po utwory okolicznościowe, ujęte są w prostą, klasyczną formę z rymami często sylabotonicznymi, co daje efekt płynności i harmonijnej melodyki wersów.
    Zbiór podzielony jest na osiem rozdziałów, w których wiersze na ogół korespondują z tytułami poszczególnych części.
    I tak w rozdziale Oboje znajdują się utwory o wydźwięku lirycznym, subtelnie ukazujące rożne odcienia miłości rozwijającej się w tle jakby teatralnej scenerii:

„(...) Modrzew wyrósł nad inne drzewa dookoła,
gnąc swą koronę lekką, jeszcze nie złamaną,
mówi: – Kiedyś mnie zamkną w zdrowe belki dworu.
Niech po naszej miłości słowa pozostaną”.
                                                                  („W Radziejowicach”)

W rozdziale Takie życie znajdują się wiersze zmuszające do filozoficznych przemyśleń o kondycji ludzkiej:
„...mądrość życia jak łaska, nie wiadomo komu
dana równo: na wyspach, na polu czy w domu”.
                                           („Życiowa mądrość”)

Niektóre utwory mają wydźwięk edukacyjno-dydaktyczny, jak np. wiersz „Ostatnie kielichy”:

(...) „Nie bój się przyjacielu, lecz zbieraj za życia
skarby do odkopania, dźwięki do odkrycia. (...)”.

Również w rozdziale Takie życie znajdziemy wiersze urzekające pięknem nastroju, bogate w tropy poetyckie:

(...) „Bieleją brzozy, srebrzyste duchy,
jak rozrzucone organy,
a las milczący, las zasłuchany
z dębem na skraju w bezruchu. (...)”.
                         („Niezwykła chwila”)

    W rozdziale Ludzie – historia poeta przypomina postacie warte uhonorowania, jak choćby swojego ojca (wiersz „Marsz”), więźnia obozu Mauthausen) czy himalaisty T. Mackiewicza („Gra fair”) lub uczonych łączących Polskę i Gruzję – Polaka zesłańca L. Młokosiewicza („Młokosiewicz”) i Gruzina Solomona Kurdiani („Śmieć uczonego”), a także lekarza, prezesa Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie dra Andrzeja Włodarczyka („O Człowieku”).
    W rozdziale tym znajdują się też wiersze dotyczące historii Polski, jak np. „Cud” o bitwie warszawskiej roku 1920, czy rozważania o Powstaniu Warszawskim 1944 r. „Serce i rozum”, również refleksyjny utwór „Nasza Pani”, nawiązujący do pożaru katedry Notre Dame w Paryżu.
     Na uwagę zasługuje „Oda do Farmacji” zamieszczona w rozdziale Nauka i wiara, za który to utwór poeta otrzymał II nagrodę w konkursie ogólnopolskim.
    Uwagę przykuwają również utwory świadczące o szerokim spektrum zainteresowań poety, jak np. astronomią, fizyką – wiersze „Okno”, „Kosmiczne znaki”, „Meta-fizyka”.
    W tomiku znajdziemy także utwory żartobliwe, o tematyce baśniowej, jak np. „Rycerz czterolistnej koniczyny”, „Pepitka”, „Ząbki”, „Wrona” i inne.
W rozdziale zatytułowanym Święta poeta przywołuje uroki świątecznych nastrojów bożonarodzeniowych, wielkanocnych i Nowego Roku Rozdział Czas zawiera wiersze pełne zadumy nad przemijaniem, np. „Emeryt”, „Zagubione przyjaźnie”, „Trzeba się pogodzić”.                                                                                      W rozdziale O poezji autor rozprawia się w sposób żartobliwo-satyryczny z   niezrozumialstwem i pustosłowiem goszczącym często we współczesnej mowie wiązanej.
    Wiersze zawarte w tomiku Człowiekiem jestem ze względu na różno-rodność tematyczną jak i oryginalną, przystępną formę na pewno znajdą wielu czytelników.